Opactwo Informacje powołaniowe Cysterska droga powołania
| Cysterska droga powołania |
 Ta więc właśnie gorliwość niechaj wyróżnia mnichów w ich życiu żarliwej miłości tak, aby w okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzali (por. Rz 12, 10); Niech słabości swoje duchowe i cielesne znoszą cierpliwie. Niech prześcigają się nawzajem w posłuszeństwie. Niechaj nikt nie szuka tego, co uważa za pożyteczne dla siebie, lecz raczej to, co dla drugiego. (św. Benedykt z Nursji, Reguła 72, 2-5)
Tutaj tradycja jest fundamentem nowoczesności, aktywność rozwija się w stałości, modlitwa równoważy pracę, a ludzie razem tworzą wspólnotę. Zakon Cysterski powstał w XI wieku we Francji. Początek zakonowi dało benedyktyńskie opactwo w Molesmes. Św. Robert, opat tego klasztoru, św. Alberyk i św. Stefan, przejęci duchem gorliwości w zachowaniu Reguły św. Benedykta, wraz z grupą swoich współbraci założyli w 1098 roku nowy klasztor w Cîteaux (łac. Cistercium). Do rozwoju zakonu przyczynił się w dużej mierze św. Bernard z Clairvaux osobiście zakładając 67 opactw.
Mnisi w mogilskim opactwie od prawie ośmiu wieków kontynuują dziedzictwo Ojców Założycieli pielęgnując modlitwę i pracę. Rytm dnia w klasztorze wyznacza modlitwa liturgiczna i osobista, a także praca fizyczna i duszpasterska. Codziennie uczestniczymy we Mszy św. konwentualnej oraz kilka razy dziennie gromadzimy się w chórze zakonnym odmawiając wspólnie Liturgię Godzin. W każdym dniu rozważamy Pismo Święte (lectio divina), w wyznaczonych porach przestrzegamy milczenia. Ponadto angażujemy się w pracę naukową studiując i ucząc innych na katolickich uczelniach. Życie monastyczne w Zakonie Cysterskim jest charakterystyczne, bowiem oprócz ślubu przemiany obyczajów i posłuszeństwa składamy dodatkowy ślub stałości, który odnosi się do wyboru drogi życiowej, jak i do miejsca (każdy mnich przynależy do klasztoru, do którego wstąpił). |