Strona główna 
Opactwo Liturgia Święci cysterscy Bł. męczennicy rewolucji francuskiej - biografia
Opactwo Liturgia Święci cysterscy Bł. męczennicy rewolucji francuskiej - biografia
| Bł. męczennicy rewolucji francuskiej - biografia |
|
Błogosławieni: Jan Chrzciciel Souzy i 63 towarzyszy, męczenników rewolucji francuskiej. Wśród towarzyszy męczeństwa znaleźli się także mnisi cysterscy: Gerwazy – Protazy Brunel, Paweł – Jan Charles, Eliasz Augustyn – Józef Desgardin.
Błogosławieni Jan Chrzciciel Souzy i 63 towarzyszy, męczennicy francuscy beatyfikowani 1 października 1995 roku na Placu św. Piotra przez papieża Jana Pawła II, należeli do znacznie liczniejszej grupy kapłanów i zakonników, którzy w latach rewolucji francuskiej zostali uwięzieni za odmowę zaprzysiężenia rewolucyjnej ustawy o duchowieństwie. Ustawa ta, uchwalona 12 lipca 1790 r., była sprzeczna z prawem kanonicznym, m.in. przewidywała, że biskupi będą wybierani przez regionalne zgromadzenia, a nie mianowani przez Papieża. Sprzeciw sumienia wobec tej próby rozerwania więzi Kościoła francuskiego ze Stolicą Apostolską nie pozwolił wielu kapłanom na złożenie przysięgi. Władze początkowo odnosiły się tolerancyjnie do «niepokornych», później jednak, w miarę narastania rewolucyjnego fanatyzmu. postanowiły się ich pozbyć: pod koniec 1791 r. rozpoczęto aresztowania kapłanów, a nawet kleryków i braci zakonnych, którzy nie złożyli przysięgi, zaś 26 maja 1792 r. wydano dekret zapowiadający ich deportację do Gujany. Aby zrealizować ten zamysł, 25 stycznia 1794 r. nakazano przewiezienie wszystkich aresztowanych duchownych do dwóch portów nad Atlantykiem – Bordeaux i Rochefort. Jan Chrzciciel Souzy i 63 towarzyszy znajdowali się w grupie 829 duchownych, których sprowadzono do Rochefort. Zostali oni umieszczeni na dwóch statkach, niegdyś służących do przewozu niewolników, zakotwiczonych w pobliżu ujścia rzeki Charente. Do ich deportacji do Gujany jednak nie doszło: zgodnie z ukrytym planem władz, które chciały ukarać nieposłusznych, statki po wypłynięciu z portu rzuciły kotwicę nieopodal wyspy Aix i tam pozostały przez kilka miesięcy. Kapłani i zakonnicy, uwięzieni w nieludzkich warunkach pod pokładem, zostali poddani straszliwej próbie: głód, wszy, choroby, upokorzenia fizyczne i moralne sprawiły, że wielu nie przeżyło uwięzienia. Do momentu uwolnienia na początku roku 1795 z pierwotnej grupy 829 uwięzionych zmarło 547. Ich nagie ciała zostały pochowane na wyspach Aix i Madame, w grobach wykopanych przez ich towarzyszy, którym nie pozwalano nawet odmówić modlitwy za zmarłych. Wielu z uwięzionych kapłanów dało dowody braterskiej miłości i poddania się woli Bożej w chwili najcięższej próby. Jednym z nich był Jan Chrzciciel Souzy, kapłan diecezji La Rochelle, którego biskup mianował wikariuszem generalnym dla deportowanych. O nim i o 63 towarzyszach postulatorzy beatyfikacji zdołali zgromadzić świadectwa dotyczące ich chrześcijańskiej postawy i stanu ducha w chwili śmierci. Ich beatyfikacja jest jednak znakiem pamięci o wszystkich 547 duchownych, którzy wraz z nimi zapłacili życiem za wierność Kościołowi. Wśród towarzyszy męczeństwa Jana Chrzciciela Souzy znaleźli się także mnisi cysterscy. Są to: Gerwazy – Protazy Brunel: urodził się 18 czerwca 1744 w Magniéres (Meurthe-et-Mosel), był prezbiterem i mnichem cysterskim obserwancji trapistowskiej w Mortagne (Orne), zmarł 20 sierpnia 1794 roku. Paweł – Jan Charles: urodził się 29 września 1743 roku w Millery (Côte d’Or), był prezbiterem i mnichem cysterskim z klasztoru Sept-Fons, zmarł 25 sierpnia 1794 roku. Eliasz Augustyn – Józef Desgardin: urodził się 21 grudnia 1750 roku w Hénin-Liétard (Pas-de-Calais), był mnichem cysterskim z klasztoru Sept-Fons, zmarł 6 lipca 1794 roku. Na podstawie: "L’Osservatore Romano, wydanie polskie" 1 (179)/1996, s. 27 i dostępnych materiałów. |