Strona główna Opactwo Informacje powołaniowe Od czego zaczyna się życie w klasztorze?
Od czego zaczyna się życie w klasztorze?
Wszyscy ci, którzy przychodzą do klasztoru z prośbą o przyjęcie do wspólnoty, nie mogą być od razu przyjęci. Dlaczego tak jest? W "Regule" św. Benedykt pisze o próbowaniu ich ducha, to znaczy sprawdzaniu czy m. in. szczerze pragną poświęcić się służbie Bożej i cierpliwie zniosą wszystkie próby, jakie niesie życie w klasztorze.

Obecnie w klasztorach (i nie tylko) stosuje się wstępny okres (tzw. postulat), podczas którego kandydaci nie noszą jeszcze stroju zakonnego, ale przez pewien okres czasu rozeznają swoje powołanie. Także cała wspólnota klasztorna przygląda się kandydatom i potem w głosowaniu decyduje, czy kandydat jest zdolny (czy nie) do takiej formy życia.

Po postulacie następuje nowicjat. Wtedy kandydat, w obecności całej wspólnoty klasztornej, prosi opata o "miłosierdzie Boże i Zakonu", czyli o przyjęcie do nowicjatu. Jeśli pomyślnie przeszedł głosowanie, otrzymuje (w czasie tzw. obłóczyn) biały habit i zostaje mu nadane nowe imię.

Św. Benedykt w "Regule" zaleca, aby nowicjuszowi przeczytać trzy razy całą "Regułę", aby wiedział, na co się decyduje składając później śluby zakonne. Każdy nowicjusz ma poznać, jakie wymagani stawia mu życie klasztorne, aby w ten sposób móc świadomie i dobrowolnie złożyć śluby (profesję).

Po odbyciu nowicjatu, który trwa 1 rok (może być ze słusznych przyczyn przedłużony), i pomyślnym głosowaniu nowicjusz składa swoje pierwsze śluby zakonne. Przyjęcie do nowicjatu i złożenie profesji czasowej też odbywa się w kapitularzu. Każdy profes przygotowuje kartę z tekstem ślubów, później odczytuje go wobec wszystkich, własnoręcznie podpisuje i oddaje opatowi.

Składający śluby po raz pierwszy otrzymują czarny szkaplerz i czarny pas. Profesi przygotowujący się do kapłaństwa głównie poświęcają czas na studia filozoficzno-teologiczne. Bracia zakonni, w zależności od wykształcenia i wyuczonego zawodu, przygotowują się do różnych funkcji w klasztorze.