Od XIV wieku do 1836 r. zmarłych w parafii św. Bartłomieja chowano koło kościoła św. Bartło­mieja. Wokół tego drewnianego kościółka mie­ścił się wówczas cmentarz przykościelny. Z inwenta­rza kościoła parafialnego w Mogile z 1791 r. wynika, że nie chowano w tym kościele ciał zmarłych ani nie umieszczano tablic nagrobnych. Cmentarz przykościelny w Mogile otoczony był w XVIII w. parkanem z drew­nianych desek, umieszczonych między słupami i wcho­dziło się do niego trzema zamykanymi bramkami. Ogro­dzenie cmentarza było już wówczas w kiepskim stanie i wymagało reparacji. Wokoło cmentarza rosły drzewa lipowe i wiązowe. Inwentarz zaznacza, że na cmentarzu nie ma kostnicy. Do cmentarza przylegała dzwon­nica, a przed nią stała figurka św. Jana Nepomucena umieszczona na słupie.

W I połowie XIX w. założono nowy cmentarz w miejscu, gdzie znajduje się obecnie osiedle Wandy i który jest użytkowany do chwili obecnej; w XIX wieku zaczęto tu chować także zakonników. W Archiwum Państwowym zachował się projekt mu­rowanego ogrodzenia tego nowego cmentarza z lat 30-tych XIX wieku. Projekt został zatwierdzony przez Senat Wolnego Miasta Krakowa, trudno jednak potwierdzić, czy został on zrealizowany.

Krzysztof Rosołek

Por. "Mogilski Krzyż. Gazeta parafii św. Bartłomieja Ap." (67)/2004, s. 5.